Kunt u het zich voorstellen? De bedding van de rivier de Vecht verleggen, zodat er ruimte komt voor een weg achter de Kruserbrinkflats in Hardenberg-centrum? Dat was in 1975 een idee van de PvdA-fractie in de gemeenteraad van Hardenberg. Dan hoefde tenminste de Bramerstraat met zijn bloeiende prunussen niet te sneuvelen en werd de Parkweg niet in een racebaan veranderd. En er zou geen scheve brug nodig zijn, een brug in het verlengde van de Burgemeester Bramerstraat en de Havenweg naar Heemse. Uiteindelijk werd de bedding niet verlegd, de weg achter de flats kwam er niet en het plan van B&W om een scheve brug aan te leggen ging ook niet door.
Meer dan 9 jaar was er vergaderd, waren er plannen uitgewerkt door een verkeersbureau en waren amendementen en moties ingediend om een centrumplan voor Hardenberg te maken. De bedoeling was om het verkeer uit de (toen) nieuwe wijk Baalder naar het centrum te leiden via de Parkweg en de Bramerstraat, waarna geparkeerd kon worden op de Markt of de Gedempte Haven. Of men kon via de Havenweg en een nieuwe, scheve brug de Vecht oversteken en dan met een haakse bocht aansluiten op de Europaweg.
Verkeersader
De Bramerstraat zou de verkeersader naar het centrum worden, zo was de bedoeling. Om dat mogelijk te maken moesten de prunussen die langs beide kanten van de weg stonden verdwijnen. Tot ontzetting van de bewoners en vooral van journalist Willem Seinen. En er moesten stukken grond worden gekocht door de gemeente, om parkeerstroken voor de bewoners te creëren. “Als er dagelijks 5000 mensen door de straat rijden, moeten ze geen last hebben van geparkeerde auto’s”, vonden B&W, vandaar het plan om die parkeerstroken aan te leggen. Ook voor een bredere Parkweg moest grond worden aangekocht. Dat aankopen lukte niet zo goed, dus moesten de stroken onteigend worden. Onder meer van de families Fredriks, Schutte, Holtrust en Talen en van instellingen als Beter Wonen, ANOZ, Groene Kruis en de technische school.
Tja, die prunussen. Bijna wekelijks schreef Willem Seinen erover in zijn krant Het Noord-Oosten. Hij was tegen het centrumplan en liet daarom redacteur Hendrik Jan Korterink het verslag maken van een beslissende commissievergadering, om de lezers zo objectief mogelijk te informeren. Maar met koppen als Bomen Bramerstraat worden echt geveld, Bomen moeten verdwijnen en Doodvonnis bomen bekrachtigd wist hij wel de bevolking te bespelen. En die liet van zich horen. Met spandoeken tijdens de bloei waarop stond “Is dit de laatste keer”, met het indienen van 49 bezwaarschriften tegen het centrumplan en met een handtekeningenactie.
Handtekeningenactie
Die handtekeningenactie was op poten gezet door Geert Rengeling die aan de Parkweg woonde. Hij kreeg onder meer de besturen van de technische school, de christelijke mavo, de Waterinkschool, sportclubs als DOS en HGV en de huishoudschool achter zich.
“Ik ben bang dat er nog eens doden zullen vallen. Waar hebben ze hun verstand dat ze hier eerst scholen bouwen en er dan een grote verkeersweg doorheen leggen”, zei mevrouw Hidding uit de Bramerstraat. Leraar Scholten van de mavo vond dat er verkeerslichten moesten komen voor de scholieren, “want anders wordt de situatie onhoudbaar.”
In april 1977 kon Seinen noteren dat de bomen toch gespaard konden worden. Verkeersbureau Goudappel en Coffeng had bedacht dat wanneer er geen scheve brug zou komen de fietsers achter de prunusbomen langs konden rijden. Maar in december van dat jaar noteerde hij de kop: “Meerderheid van fractievoorzitters voor opruimen bomen Bramerstraat.” Toch verbreden van de weg, toch aanleg van parkeerstroken en geen fietsers achter de bomen langs, zoals het verkeersbureau had bedacht. De politie was daarop tegen. Niet veilig genoeg, was de mening van de korpschef. De fractievoorzitters van Gemeentebelangen (Drewes) en de PvdA (Gritter) vonden het verkeersplan bagger en wilden de bomen niet missen, maar ARP (Hamhuis), CHU (Lina) en GPV (Te Rietstap) steunden B&W. “Ach, die bomen zijn ziek en maar een paar weken in het jaar mooi”, vond GPV-wethouder Berenst.
Het duurde nog jaren voordat de bomen het loodje legden, maar ze zijn wel opgeruimd. Tot verdriet van Seinen, van de meeste bewoners en op dit moment van veel oudere Hardenbergers, die de ogen niet droog kunnen houden als er weer eens foto’s van de bloeiende prunussen op internetsites worden geplaatst.
