Categorie: Column Pagina 1 van 4

Veteranen kunnen over het algemeen op sympathie van de bevolking rekenen, maar dat begint flink minder te worden. Je vraagt je af wat ze te zoeken hebben bij al die demonstraties tegen het coronabeleid. Afgelopen zaterdag stonden ze ook op het Anton Geerdesplein in Slagharen, zogenaamd om de orde te bewaren. Maar volgens mij hebben die wat dikkige, slome oud-militairen daar niks te zoeken. Voor de orde hebben we politieagenten.

Die waren er ook wel, maar op afstand. Aan een vliegende verrekijker hadden de agenten trouwens genoeg, want het was maar een klein ploegje dat naar het gebruikelijke gezwets stond te luisteren. Zo’n kleine honderd, zeiden de organisatoren zelf. Maar dat was fakenieuws, zestig kwam meer in de buurt.
Virusontkenners zijn het niet, zeggen ze zelf in een uitgebreid artikel in weekblad De Toren. Maar ze willen gewoon weer leven zoals voor 2020: naar de kroeg, naar de sportclub, winkelen, aan het strand, dat soort dingen. Dat de ziekenhuizen vol liggen, dat operaties worden uitgesteld, dat ziekenhuispersoneel op het tandvlees loopt maakt niet uit: de egoïsten willen hun oude leventje terug. Nu.

Volgens medeorganisator Arne Motz uit Schuinesloot zag hij de sterftecijfers van 2020 en toen moest hij in actie komen. Volgens eigen zeggen liep hij stad en land af om aan protestbijeenkomsten mee te doen. Overal was politiegeweld en de NOS maar liegen dat demonstranten ook geweld gebruikten, vertelde hij.

Zou zo’n knaap nou constant als een blind paard door de wereld gaan, want iedereen heeft toch de beelden van Eindhoven gezien, waar voor een paar ton is vernield door die doorgesnoven malloten. Of beelden uit Amsterdam, uit Den Haag. Maar goed, Motz heeft laten zien dat ook hier genoeg domoren rondlopen. Bijna hadden we het gered, de versoepelingen zijn al in gang gezet, we hadden een lange neus kunnen trekken naar de steden en dorpen waar ze braaf achter Willem Engel en consorten hebben aangelopen met hun geleuter over fakenieuws, agenda 21 en samenzweringstheorieën. Wij hadden kunnen zeggen: “Hier wonen verstandige mensen, met respect voor verplegers en doktoren, die balen van die beperkende maatregelen maar snappen dat we er ons zo goed mogelijk aan moeten houden.”
Maar Motz en consorten hebben dat flink verpest, hoewel het maar een mini-demonstratie was.

Wat ik verbazingwekkend vind is, dat weekblad De Toren deze malloten een podium geeft. Ja maar, sputterde bij een soortgelijke actie een dame tegen: Je moet tegenstanders niet belachelijk maken maar op respectvolle wijze met ze in gesprek gaan. Waarop de reactie kwam: Heb je weleens geprobeerd op respectvolle wijze te discussiëren met mensen die geloven dat de aarde plat is?

Arne Motz, maar ook de redactie van De Toren, hebben waarschijnlijk de afgelopen dagen geen beelden uit India gezien, waar ziekenhuizen doodzieke patiënten aan de deur moeten weigeren, waar crematoria overuren draaien om overledenen te verwerken.
Nee, je druk maken over wel of geen avondklok, wel of geen terrasbezoek, wel of niet winkelen, dat is pas belangrijk.

Volgende week worden weer de lintjes uitgereikt: de koninklijke onderscheidingen in de Orde van Oranje-Nassau. Want het heeft Zijne Majesteit Koning Willem-Alexander weer eens behaagd om enkele onderdanen te belonen voor hun hobby, waarbij je in deze regio de grootse kans op een lintje hebt als je langdurig de kas van de kerk beheert, ‘iets’ doet met kinderen of hulpbehoevenden in Oost-Europa een hart onder de riem steekt.

Behagen betekent iets aangenaam vinden. Onze vorst vindt het dus prettig om zijn handtekening te laten zetten op een oorkonde voor honderden Nederlanders die door anderen zijn voorgedragen. Want zo werkt dat: anderen moeten u voordragen. En als je fanatieke ‘voordragers’ hebt maak je meer kans dat wanneer jouw clubleden van de lauwe kant zijn.

U zult niet overspoeld worden met beelden van de gelukkigen, want de gemeentelijke persdienst wil er liever geen fotografen bij. Ze hebben tegenwoordig zelf een smartphone waarmee ze in de buitenlucht redelijke kiekjes kunnen maken. En dat is al maanden zo.
Tot een jaar geleden deden allerlei lokale mediums verslag van openingen van zwem-, asperge- of cultuurseizoenen, er werd melding gemaakt van het doorknippen van linten bij nieuwbouwprojecten en als er weer eens een medaille werd uitgereikt vanwege langdurig kerkbezoek met bijbehorende vrijwillige verplichtingen stonden de fotografen klaar om de tranen van ontroering vast te leggen.

Nu merk je er vrijwel niets meer van. Je ziet soms nog wel eens een berichtje op sociale media van de gemeentevoorlichters zelf, maar dat is het wel zo’n beetje. Geen pottenkijkers erbij, maar alles zelf in de hand houden. Met corona heeft dit niks te maken, want de mediamensen weten inmiddels wel hoe je een mondkapje bevestigt en hoeveel anderhalve meter afstand is.

Nou ja, behalve voor de ontvangers van een lintje zegt het anderen niet meer zoveel als vroeger. Omdat niet altijd degenen een lintje krijgen die het echt verdienen, zoals Willem Wilmink schreef in een liedje voor Herman van Veen:

Als ik hier koning was, kwam er een lintjesregen
maar wie tot nu toe de allerhoogste lintjes kregen
die kwamen dan niet eens meer in de krant.
Ja, voor die meiden die zwakzinnigen verplegen
zou ik de hoogste onderscheiding overwegen,
iets heel bijzonders in de adelstand,
als ik de koning was van Nederland.

Al wie door weer en wind met hout en stenen sjouwen
en onze huizen en de ziekenhuizen bouwen,
ze werden commandeur of adjudant.
Dan mocht de vuilnisman zich als baron beschouwen
en zou de bakker met een douairière trouwen.
De boer werd ridder van de kousenband,
als ik de koning was van Nederland.

Jongeren zijn zielig. Ze hebben allemaal dyslexie, of slecht onderwijs gehad, ze zijn langdurig ziek geweest of de taal die op school wordt gesproken is niet hun eerste taal. En dan moet je als leraar niet zeuren over hun spelling en grammatica. Tenminste, dat vinden ze in Engeland.

De Universiteit van Hull heeft deze week haar docenten gevraagd spelfouten en grammaticale blunders over het hoofd te zien. Goed taalgebruik, zo stelt de universiteit, kan worden gezien als “homogeen, Noord-Europees, wit, mannelijk en elitair”. En dat belemmert bijvoorbeeld bruine, arme vrouwen van Afrikaanse afkomst in hun ontwikkeling.
Bovendien: Churchill was ook een slechte speller maar won wel de Nobelprijs voor Literatuur. En het Engels van Einstein was meer dan belabberd, maar hij werd wel een beroemde geleerde.

De University of the Arts in Londen deed er een schepje bovenop. Daar worden docenten gewaarschuwd om hun eigen ideeën over het ‘juiste Engels’ niet op te leggen aan studenten. Alsof The Oxford Dictionary een hobbyboekje van een paar ‘taalgekkies’ is.

Als dit overwaait naar Nederland duurt het niet lang meer of jeugdagent Irene Bijker van de politie Hardenberg hoeft nooit meer te schrijven over toetsenbordhelden. In weekblad De Toren schreef ze in een column over mensen die op sociale media de politie voor rotte vis uitmaken of anderszins anoniem laten zien dat oud-hoogleraar Maarten van Rossem gelijk had, toen hij zei dat het grootste deel van de bevolking niet al te snugger is.

Agente Bijker stoorde zich aan het getwitter zonder kennis van zaken, maar binnenkort hoeft dat niet meer want dan worden de berichten nog meer onleesbaar dan ze al zijn. Het stikt nu al van de spel- en grammaticafouten en als dat op school niet meer wordt geleerd (“iedereen mag zijn eigen ideeën hebben over wat juist taalgebruik is”) kunnen we elkaars berichten niet meer begrijpen. Dan moeten we maar overgaan op het gesproken woord, alleen is dat wat minder anoniem omdat je stemmen kunt herkennen. En voor je het weet gebruikt iedereen zijn eigen woorden, afkortingen of betekenissen. Babylon zal er niets bij zijn.

Hoe jeugdagent Bijker eruit ziet? Geen idee. De Toren is vernieuwd, zeggen ze (5 in plaats van 3 kolommen, maar hij lijkt helaas nog steeds niet op de prijswinnende opmaak van de ex-Dedemsvaartse Courant) en je mag aangeven wat je ervan vindt. Welnu: de foto’s van de columnisten moeten weer terugkomen. Van alle columnisten. Dan weet je wie tegen je ‘praat’. We hebben al genoeg anonieme toetsenbordhelden.

De gemeenteraadsleden van Hardenberg houden van aparte dingen. Zoals naar het gemeentehuis tuffen (of als rechtgeaarde linkser fietsen), een stembriefje in de collectebus stoppen waarop je hebt aangegeven of je de nieuwe wethouder wel ziet zitten om daarna weer terug te keren naar huis voor het volgen van een digitale raadsvergadering.

Dat hebben ze vorige week meegemaakt. En blijkbaar is dat zo goed bevallen dat ze opnieuw een wethouder aan de kant hebben geschoven, zodat ze nog een keer in de parkeergarage van het gemeentehuis mogen stemmen. Want ik neem aan dat de VVD, 50+ en D66 wel snappen dat de overgebleven wethouders de zware energieportefeuille van wethouder Jan ten Kate er niet ‘zo maar’ even kunnen bijdoen.

Het kan trouwens ook zijn dat Ten Kate écht zelf graag burgemeester van Staphorst wilde worden en heeft gesolliciteerd. Dat heb ik tot deze week niet begrepen: dat je het wethouderschap van Hardenberg voortijdig beëindigd om ergens cultuurmanager of burgemeester te worden. Maar de woorden van Hans de Graaf, wethouder van de gemeente Tynaarlo, maken het wat duidelijker.

De Graaf zag een baan voorbijkomen als financieel adviseur in Emmen en greep die kans. “Die kon ik niet laten schieten want in de politiek heb je geen garanties”, zei hij. Volgend jaar zijn er gemeenteraadsverkiezingen en dan kun je zo maar je baan als wethouder kwijt raken.

Hoe groot is die kans in Hardenberg? Voor Gitta Luiten (PvdA) best groot, dus toen enkele weken geleden haar ‘droombaan’ voorbijkwam sloeg ze toe. En Jan ten Kate? Binnengehaald door Peter Snijders omdat hij wist dat Ten Kate in gemeente De Wolden niet meer lekker in zijn vel zat. Dat de eerste OpKoers-wethouder het werk niet aankon was voor hem vervelend maar voor Ten Kate een mooie kans.

Maar wordt hij volgend jaar opnieuw wethouder? OpKoers is nu een vrij grote partij, dankzij een ‘overloper’ 6 van de 33 zetels. Maar als de kiezers bij zichzelf te rade gaan wat deze partij de afgelopen jaren voor elkaar heeft gebokst, kunnen het maar zo weer 3 zetels worden.
Ten Kate koos voor zekerheid door te solliciteren naar de functie van burgemeester van Staphorst. Mooi dicht bij zijn woonplaats Koekange en vlak bij de burgemeester van Zwolle, die hij nog wel eens om raad kan vragen. En zeg nou zelf: als jij je als wethouder met moeilijke portefeuilles staande hebt weten te houden in Hardenberg dan moet Staphorst makkelijk te doen zijn.

Blijft nog de vraag wie de huidige burgemeester van Hardenberg, Maarten Offinga, uit de hoge hoed kan toveren om wethouder te worden. Met Mary Looman als opvolgster van Gitta Luiten is hem dat gelukt, maar of er ook beschikbare gemeentebelangers o.i.d. in zijn netwerk zitten? Hij heeft nog een week of zes de tijd.

Nu raadslid Erika Kloekhorst enige tijd de lokale politiek op een laag pitje moet zetten, bestaat de fractie van de PvdA nog maar uit één persoon, namelijk Arsanio Wiet uit Dedemsvaart. En een tijdelijke vervanger natuurlijk, Gilberd Hofsink. En fractievoorzitter Rein Jonkhans dan? Nou, eigenlijk is die er nooit geweest. Hij is op papier PvdA-raadslid, maar in werkelijkheid is het een GroenLinkser.

Zijn voorganger Gitta Luiten, tot deze maand wethouder maar daarvoor fractievoorzitter, heeft deze week afscheid genomen van de Hardenberger politiek. Zij wordt Partner Cultuur en Erfgoed bij het bedrijf BMC. In een afscheidsbericht schreef ze onder meer:
“Ook voor mij kwam het onverwacht: ik ben drie jaar geleden vol overtuiging als wethouder namens de PvdA begonnen en ik was vast van plan om deze periode af te maken.
Maar soms komt er een kans voorbij. Ik vertrek, maar niet zonder pijn in het hart. Er staan mooie dingen in de steigers, waar ik trots op ben: het nieuwe minimabeleid, betere schuldhulpverlening, nieuwe schoolgebouwen, de Inclusie-nota, gelijke(re) kansen in het onderwijs, de verlenging van het AZC en nog veel meer.”

Kijk, dat zijn de echte PvdA-onderwerpen. Als je de Twitter-tijdlijn van Jonkhans bekijkt zie je alleen maar berichten over windmolens, zonne-energie, duurzame landbouw, stikstofproblemen, het nut van klimop in de bomen, doodgespoten gras en meer van dat soort groenigheden. Maar daarvoor hebben we GroenLinks al. En eigenlijk is het zo dat het klimaatprobleem tegenwoordig door alle partijen wordt omarmd: ook door D66, CDA en de VVD. Als Jonkhans c.s. het verloren gegane terrein wat willen terugwinnen, kunnen ze beter het Luiten-geluid laten horen.

De VVD schoot deze week trouwens ook weer eens uit de bocht. En dan wordt niet het gedoe bedoeld rond onze nationale Pinokkio Mark Rutte, nee, het was de lokale VVD, die tegen de benoeming stemde van Mary Looman als opvolgster van Gitta Luiten. Ach, zei fractievoorzitter Bert Gelling, een jaar voor de verkiezingen zijn alle belangrijke zaken al afgewerkt en dus kunnen de andere wethouders de portefeuilles er wel even bij doen. Typisch het geluid van een partij die bijna nooit een wethouder levert (alleen deze eeuw Max Westbroek, 3 jaar wethouder tot hij door zijn eigen partij ten val werd gebracht) en dus niet weet hoe het in de politieke keuken toegaat.

Naast de VVD’ers stemden nog 4 raadsleden tegen de benoeming. Het ene lid van D66 waarschijnlijk en de twee van 50+ en het lid van oppositiepartij GroenLinks, werd geopperd, maar dat raadslid voelde zich geroepen om te zeggen dat hij voor de benoeming had gestemd. En dat betekent dat minstens één lid van de coalitie ook heeft tegengestemd. Uit domheid? Uit dwarsheid? De stemming was geheim, dus we zullen er nooit achter komen. Tenzij een raadslid naar buiten komt met een papier onder de arm waarop leesbare aantekeningen staan over dit onderwerp. Maar dat gebeurt waarschijnlijk alleen in Den Haag.

“Poffers boort inwoners Baalder voetpad naar de Vecht door de neus.”
Het zou een kop kunnen zijn in het AD of de Telegraaf. Misschien zelfs van de Stentor.
Zeker van de Stentor, want daar houden ze van drama. En het is een regionaal onderwerp: de vernatting van de uiterwaarden langs de Vecht in Hardenberg-Baalder.

Er zit een kern van waarheid in deze niet-bestaande krantenkop. Afgelopen dinsdag werd het onderwerp besproken tijdens de gemeenteraadsvergadering. De Vecht moet wat ruimte krijgen, er moeten wat natte gebieden ontstaan en op bepaalde stukken moet ook landbouw mogelijk zijn.

Raadslid Wim Kloekhorst had een motie voorbereid waarbij hij B&W vroeg te onderzoeken, of er een onverhard pad aangelegd kan worden van Baalder naar de Vecht. Precies tussen het landbouwgebied en het natuurterrein. Dat zei hij niet zomaar, want hij woont in Baalder en weet dat in zomerse perioden mensen dwars door de weilanden naar de rivier lopen.

Natuurman Johan Poffers had even daarvoor, als betrokken burger, zijn zegje mogen doen. Hij vond het voorstel niks. Van juli tot eind april verblijven zo’n 250 tot 500 wulpen in de Baalder uiterwaarden. Ongeveer, want hij kijkt niet op een paar honderd exemplaren meer of minder. De wulp en andere weidevogels krijgen er een mooi foerageergebied bij en zo’n onverhard pad verstoort de rust. Er komt straks een heel eind verderop misschien een pad, de N34 zit in de buurt, de Kellerlaan loopt langs het gebied, de Vecht wordt steeds drukker bevaren nu het haventje in Hardenberg bijna klaar is, maar een zandpad met een paar inwoners van Baalder die naar de Vecht lopen verstoort de rust.

Wat kan dan wel? Zet er fruitbomen neer en een uitkijktoren, opperde Poffers. Raadslid Jonkhans viel bijna in katzwijm van dit voorstel: geweldig, fantastisch, als Kloekhorst het pad wilde inwisselen voor een toren kreeg hij Jonkhans mee.
De rest van de raad wist niet zo goed wat ze met het idee moest doen. De een gaf toe dat hij niet wist wat een wulp was, de ander vroeg of je wel een besluit kon nemen over andermans grond (die had de motie niet goed gelezen want daarin werd gevraagd bij het waterschap aan te dringen op aanleg) en weer een ander had er geen verstand van maar vond dat je Poffers als natuurkenner maar moest geloven.

En Kloekhorst dan, omarmde hij het idee van Poffers? “De afstand van Baalder naar de Vecht wordt er niet anders door als je fruitbomen en een uitkijktoren plaats”, gaf hij terecht aan. De inwoners van Baalder willen de Vecht beleven en niet vanuit een torentje naar wulpen en kieviten koekeloeren. De raadsleden begrepen het verschil niet. Wel wilde wethouder Te Rietstap kijken of ergens buiten het plangebied nog een pad aangelegd kan worden. Maar dat is surrogaat. En dus zullen de Baalder jongeren zomers weer door weilanden en de vogelgebieden naar de Vecht banjeren. Met dank aan Poffers en aan raadsleden die waarschijnlijk nog nooit een stap in de uiterwaarden van Baalder hebben gezet.

“Heel bijzonder. De gemeente Hardenberg is misschien wel de hofleverancier van nieuwe Tweede Kamerleden. Maar liefst vijf kandidaten staan op de verschillende kieslijsten”, liet burgemeester Offinga begin deze week weten. Allemaal in de achterhoede, dat wel.

Geen van allen wist een plek te veroveren. Sterker nog, het bleken allemaal kandidaten van verliezers: GroenLinks, CDA, 50+ en (procentueel) de ChristenUnie.

Nog voor de Tweede Kamerverkiezingen zocht PvdA-fractievoorzitter Rein Jonkhans met een komische opmerking het nieuws. Hij stelde Mary Looman voor als beoogd opvolger van wethouder Gitta Luiten. Ze wordt hooguit 1 jaar wethouder, “want we willen de handen vrij hebben voor het geval de PvdA weer in een volgend college zitting kan nemen”, vertelde Jonkhans.
Hij doet er beter aan morgen, wat zeg ik: vandaag te starten met de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2022 en tegelijkertijd de fusiebesprekingen te beginnen met GroenLinks en de SP, want anders wordt amper een zetel gehaald, laat staan een wethouderszetel.

Hoe die neergang is te verklaren? Geen idee. Je weet dat het aantal mensen dat een beroep op de voedselbank doet groeit, dat er meer armoede is dan we doorhebben, dat de zorg te duur is en de collectieve voorzieningen zijn afgekalfd. En toch is ‘links’ geen schim meer van wat het was. Misschien is er gebeurd wat Nijmegen laat zien, tot voor kort Havanna aan de Waal genoemd. De GroenLinkse studenten dachten dat anderen wel op hun partij zouden stemmen en kozen zelf voor D66, waarna ze verbaasd waren dat GroenLinks enorme klappen had gekregen.

Of het progressieve blok in navolging van D66 op zoek moet naar een blonde dame met een grote mond is maar de vraag. Landelijk werkte dat wel, maar in Hardenberg scoorde deze partij niet echt geweldig. Misschien dat ze hier meer houden van een boerin-met-volume, want BBB kwam binnen met stip: ruim 5% van de stemmen. Vanwege de inhoud van het programma zal het niet zijn, want als je alleen al de onderwijsparagraaf leest denk je dat je in de Sovjet-Unie van jaren ‘50 terecht bent gekomen.

Wie ook meteen met de gemeenteraadscampagne aan de slag moet is de VVD. Als ze hun kiezers nog een jaar kunnen vasthouden kan niemand meer om een VVD-wethouder heen en dus moeten ze al op zoek naar een geschikte kandidaat. Het leek er trouwens deze week even op dat de VVD de meeste stemmen zou trekken in Hardenberg, maar toen moesten de stemmen van maandag en dinsdag plus de briefstemmen nog geteld worden. Voornamelijk afkomstig van ouderen, de laatsten der confessionele Mohikanen en dus bleef het CDA nipt de grootste partij.

En 50+? Het lijkt mij verstandig dat de Hardenberger raadsleden Gijs Schuurman en Linda Verschuur alvast op zoek gaan naar een andere hobby. Zowel landelijk als lokaal geminimaliseerd. Zoveel ruzies als deze club heeft gekend overleeft geen enkele partij.

Een vrouw die actief is met zaken die als typisch vrouwelijk worden gezien (zorg, hulp aan zwakkeren) is maandag 8 maart verkozen tot Vrouw van het Jaar van de gemeente Hardenberg.

Aan de ene kant verwonderlijk, omdat er ook vrouwen waren genomineerd die geen binding hebben met kerk, asielzoekers of sociaal zwakkeren, maar die zich staande houden in een mannenwereld omdat ze goed zijn en durf hebben. Een voorbeeld voor andere vrouwen, die hun talenten willen ontwikkelen en hun droom willen najagen.
Aan de andere kant niet verwonderlijk, omdat de organisatie deels in handen was van vrouwen die een sterke binding hebben met godsdienst, vluchtelingen en minder bedeelden.

De vertrekkende wethouder Gitta Luiten was ook aanwezig bij het evenement waar de winnares werd bekendgemaakt, een live-uitzending vanuit een leeg theater De Voorveghter.
Zij wees er nog eens op dat alles staat of valt met onderwijs en dat meisjes daarbij nog steeds op achterstand worden gezet, omdat ze volgens hun ouders/gezin/familie toch geen studie nodig hebben.

Dat is misschien het geval bij niet-westerse ‘nieuwe Nederlanders’, maar voor anderen is dit grotendeels een achterhaald verhaal. Onder de jongere generaties is het aandeel hbo- en wo-gediplomeerden onder vrouwen groter dan onder mannen. En dat verschil is nogal fors. Het is dus een kwestie van tijd of bedrijven en politieke partijen moeten wel meer vrouwen aanstellen, omdat ze gewoon de intellectuele meerderheid vormen en de mannen hebben overvleugeld.

Weet u trouwens wat elk jaar op 8 maart een populaire zoekzin is op Google? “Wanneer is het Internationale Mannendag.”
Grappenmakers zeggen dan van 9 t/m 7 maart, maar hij bestaat echt, namelijk 19 november. Dat er weinig van is te merken komt volgens vrouwen omdat mannen er geen behoefte aan hebben, dat ze niet de saamhorigheid kunnen opbrengen om er iets van te maken of – en dat kon wel eens de belangrijkste reden zijn – omdat ze wachten totdat vrouwen het voor hen regelen.

Als je een weekje buiten de regio verblijft en je leest wat lokale media, dan zie je dat er weinig verschil is tussen wat mensen écht bezighoudt: inkomen, woning, werk en klimaat zijn toppers. Ook landelijk, waarbij nogal eens wordt gedaan of burgers niet goed snik zijn door ze alleen simpele oplossingen te bieden voor ingewikkelde problemen. (Mag je trouwens spreken van burgers? Oud-wethouder Douwe Prinsse zei altijd dat er maar één soort burger is en dat is een hamburger. En dat is ook zo. Inwoners zijn we, buurtbewoners, wijkbewoners. Maar geen abstracte burgers.)

De inwoners van ons land wordt voorgehouden dat er een groot klimaatprobleem is, terwijl anderen zeggen dat dit probleem minimaal is. De een zoekt het in windmolens en zonneparken, anderen in kernenergie. In Nederland moeten we van het gas af, vlak over de grens krijg je subsidie als je overschakelt op aardgas. In Amsterdam zijn GroenLinks-inwoners van IJburg voorstander van windmolens, totdat er plannen op tafel komen om die dingen bij hen voor de deur te plaatsen.

Dat laatste laat het probleem echt zien. Dat zie je in Bergentheim en in Wijk bij Duurstede, las ik op vakantie. In heel Nederland wordt gezocht naar de beste plekken voor molens, zonneparken, biovergisters en andere energieopwekkers. Dat gebeurt in regionaal verband, waarbij gemeenten, netbeheerders, inwoners en bedrijfsleven samen werken aan een RES, een regionale energiestrategie.

Wijk bij Duurstede is uit de RES Kromme Rijnstreek gestapt. Er worden voorlopig geen nieuwe zoekgebieden aangewezen voor windmolens en zonneparken, “want de participatie heeft niet gewerkt”, zei de verantwoordelijk wethouder. Daarmee wordt bedoeld dat het betrekken van inwoners geen zin had. Mensen uit Wijk bij Duurstede willen wel windmolens, maar in Bunnik. En mensen uit Bunnik willen ook wel windmolens, maar dan in Wijk bij Duurstede. Allemaal willen ze energie ontvangen, allemaal vinden ze dat fossiele brandstoffen moeten verdwijnen, allemaal begrijpen ze dat er windmolens en zonneparken moeten komen, samen met andere maatregelen zoals windparken op zee en zonnepanelen op daken, maar niet bij hun in de buurt.

In Bergentheim zie je hetzelfde. Een groep die zich Realistisch Duurzaam Bergentheim noemt is deze week nogal tekeer gegaan tegen de lokale overheid. De windmolens in het gebied tussen Bergentheim en Kloosterhaar worden de mensen door de strot geduwd, er komt een flutbedragje voor een fonds om in het gebied wat leuke dingen voor de mensen te doen, bewoners van het gebied die te dicht bij de windmolens wonen krijgen een verwaarloosbare vergoeding, allemaal omkoopgeld om draagvlak te krijgen. Volgens de rebellen – die alleen de Telegraaf lezen en een draaikont als Ronald Plasterk in de armen sluiten, de oud-minister die alle heil ziet in kernenergie – ligt het plan voor windmolens al klaar, is er geen inspraak geweest en laat de gemeente zich bij de poot nemen door bedrijven die geld willen verdienen aan de windenergie.

Deze groep zou je inderdaad burgers kunnen noemen in plaats van inwoners. Een groep die zelf afstand schept tot de eigen lokale bestuurders. Maar er zijn ook andere geluiden, want op het door-de-strot-duw-verhaal reageert een Bergentheimer met de opmerking dat het verstandiger is de overheid te overtuigen met argumenten, en ze niet weg te zetten als een stel oplichters, want dat helpt niet als je een goede oplossing voor het probleem zoekt.
En dat is natuurlijk iets dat uiteindelijk alle partijen willen.

Nederlanders houden van folklore. Ooit was het normaal om tijdens kinderfeestjes spelletjes te doen als koekhappen en spijkerpoepen. En als een lid van het koninklijk huis een jubileum vierde mocht het volk met bijvoorbeeld een kruiwagenrace of varkentjestikken delen in de feestvreugde.

Het koekhappen werd in Hardenberg kegelen bij Zaal Mulder, het kegelen werd een bezoek aan de Huttenheugte totdat men niet meer wist wat te doen tijdens kinderfeestjes. Maar zie: de folkloristische inborst kwam naar voren en dus kregen koekhappen en spijkerpoepen weer een plek op het programma.

Dat Nederlanders van folklore houden is ook te zien langs de kant van de weg. Overal zijn borden geplaatst om verkiezingsposters op te plakken. Dezelfde borden die in 2012 voor 21 partijen werden gebruikt moeten nu dienst doen voor 37 partijen. De lemmingen duwen elkaar van de rots af en dus krijg je ‘gedoe’. Maar gedoe is niet zo’n spannend woord en dus maak je ervan: verkiezingsrel.

Een rel, een echte rel in Hardenberg. Wat die rel is? Een obscuur partijtje heeft de kop van de leider over de posters van anderen geplakt. Het hele bord vol! Kinderachtig natuurlijk, en het laat zien dat de leden van die partij tot het niet-opgevoede deel der natie behoren, maar een rel? Ach, je scheurt de posters van die partij aan flarden, tekent snorretjes op de kop van de leider of plakt jouw posters weer over die andere.

“Een verkiezingsposter is een relikwie uit het verleden. Ze hebben 0,0 effect, maar ik denk dat iedereen vergeten is om ermee op te houden”, zegt politicoloog Peter van der Heiden van de Radboud Universiteit Nijmegen bij Omroep Gelderland.

Aan die relikwieën verdienen sommigen een boterham. Er zijn steeds meer gemeenten die het werk uitbesteden, waardoor alle 37 partijen een plek op de borden kunnen krijgen. Met even grote posters. Dat is in Hardenberg niet het geval. Hier rotzooit men maar wat aan, met grote, kleine, dubbele of scheve posters.

Wat je trouwens bijna niet meer ziet zijn raamposters. Er was een tijd dat in de straat vrijwel elke bewoner een poster op de ramen had, behalve de middenstander want die was bang dat het uiten van zijn politieke voorkeur klanten zou kosten. Uit ervaring weet ik dat er soms posters van twee verschillende partijen op de ramen hingen.

Die tijd is voorbij. Maar zou het niet kunnen, omdat Nederlanders van folklore houden, dat die fossiele reclame-uitingen weer terugkomen? Net als koekhappen en spijkerpoepen? Of is men zo gewend aan anoniem reageren, dat men niet meer durft te laten zien waar men voor staat?